اخبارچاپ: نشست نگاهی به پوستر معاصر لهستان در مدرسه ویژه برگزار شد. نشست نگاهی به پوستر معاصر لهستان از سلسله نشست های مشترک مدرسه ویژه و سایت گرته بوده است که با حضور و سخنرانی «کشیشتف دیدو» و «ابراهیم حقیقی» به مناسبت پنج سال تلاش مدرسه ویژه در این مدرسه برگزار شد.
این مراسم که با استقبال بسیاری از علاقمندان روبرو شد؛با حضور امراله فرهادی، رضا عابدینی، مجید کاشانی، مونیکا دیدو و جمعی از اساتید و هنرجویان رشته گرافیک برگزار شد.
در ابتدای نشست ابراهیم حقیقی به ایراد سخنرانی در زمینه ورود گرافیک به ایران و چگونگی شکل گیری آن پرداخت. وی حضور چاپ را عاملی دانست تا تمدن تصویری اروپای شرقی وارد ایران شود.وی گفت: «همان طور که ما مخترع چاپ نبوده ایم؛ مخترع گرافیک هم نیستیم و گرافیک از طریق کالا وارد ایران شده است در واقع گرافیک یک هنر و حرفه وارداتی است.»
ابراهیم حقیقی در قسمت دیگری از صحبت هایش اظهار داشت: «استفاده افراطی از تایپوگرافی در طراحی پوستر تا بدان جا پیش رفته است که فراموش کرده ایم با تصویر هم می شود کار کرد؛ تصویر در پوستر می تواند حرف بزند و وظیفه میخکوب کردن و به تفکر واداشتن ـ که وظیفه اصلی پوستر است ـ را به خوبی انجام دهد.»
کشیشتف دیدو در پاسخ به سوال مجید کاشانی مسئول سایت گرته مبنی بر میزان تاثیرپذیری گرافیک ایران از گرافیک لهستان ، ابتدا به تاریخچه ای کوتاه از کشورش پرداخت و اظهار داشت: «گرافیک لهستان در سال های 1945 متاثر از جنگ جهانی و ایدئولوژی کمونیسم بوده است و در حقیقت این اعمال نظر کمونیسم بر گرافیک لهستان فاقدخاصیت زیبایی شناسانه است و تنها مسئله ای که در آن بسیار پررنگ بوده بخش سیاسی می باشد و تنها هدف، انتقال ایدئولوژی کومنیسم از طریق هنر گرافیک است.»
وی افزود: «طراحانی که مایل بودند خارج از ایدئولوژی کار کنند به صورت مخفیانه فعالیت می نمودند. در واقع 7 سال از گرافیک لهستان به خاطر فشارهای وارده به بدنه گرافیک به صورت پنهانی وزیرزمینی سپری شد و هنر گرافیک لهستان رو به کارهای احساسی و ملی رفت.»
کلکسونر لهستانی خاطرنشان کرد: «بعد از دهه 50 پوسترسازی در لهستان ارزش منفی پیدا می کند؛ تبلیغات صنعتی و کالایی معنایی ندارد و همین عاملی است تا گرافیک لهستان ضعیف شده و به صورت هنر موزه ای در بیاید. گرافیک در این کشور از سال 2005 با حمایت های که خرده شرکت های صنعتی برای تبلیغات خود از صنعت پوسترسازی انجام دادند رو به پیشرفت است و پوسترسازی از حالت موزه ای خارج شده است و به خیابانها آمده است.»
کشیشتف دیدو گفت: گرافیست های نسل قدیم لهستان حاصل تلاش خود را نخواهند دید لیکن پایه های محکمی را برای پیشرفت گرافیک لهستان ایجاد نموده اند.
مجید کاشانی طراحی در لهستان را متاثر از اتفاقات اجتماعی دانست و گفت: متاسفانه کمتر تاثیر اتفاقات اجتماعی را در کار طراحان ایرانی شاهد هستیم و از ابراهیم حقیقی خواست تا مقایسه ای از گرافیک حال حاضر و دهه 40 ایران داشته باشد. ابراهیم حقیقی در این زمینه تصریح کرد: «در دهه 40 سلطنت می دانست می تواند از طریق هنر حاکمیت خود را تقویت کند به همین علت از گرافیک حمایت نموده و باعث تقویت زیرساختهای آن شد.باید بدانیم. حمایت باعث رشد هنر می شود خوشبختانه در حال حاضر پوسترهای طراحان جوان ایرانی رشد بسیاری داشته است اما به دلیل عدم حمایت مالی، خریدی صورت نمی گیرد. این طراحان تنها از طریق تزریق جایزه سرپا هستند.»
وی افزود: «متاسفانه در سالهای اخیر این سوال مطرح شده است که آیا می توانیم پوسترهایی تهیه نماییم که اصلا نوشتهای در آن اثر وجود نداشته باشد. به نظر می رسد دست ها ضعیف شده است و طراحان نمی توانند ترسیم کنند این بیماری است که ما دچارش هستیم. گرافیک ایران بسیار زخم دارد که باید آنها را التیام داد»
سوال دیگری که برای کشیشتف مطرح شد این بود که آیا پوستر به دوران طلای خود باز می گردد و به سطح خیابانها می آید ،یاباید سراغ پوسترها را در موزه ها گرفت؛ پوستر معنای گذشته خود را از دست داده است نگرانی اکثر طراحان این است که پوستر به زودی عمرش تمام خواهد شد و تنها در موزه ها می توانیم آن را ببینیم. کشیشتف دیدو در این زمینه تصریح کرد: «آینده ای روشن از آن پوسترسازی است؛ با وجود پیشرفت تکنولوژِی در سالهای اخیر در آینده ای نزدیک شاهد گالری های خصوصی و شخصی در اینترنت خواهیم بود. به زودی پوسترها به اندیشه ها راه پیدا خواهند کرد.»
وی افزود: «تنها پوسترها در تیراژ بالا تاثیرگذار نیستند بلکه پوستر کتاب که با محتوای آن همخوانی داشته باشد نیز می تواند یک اثر خوب و تاثیر گذار محسوب شود.»
در پایان نشست آرش تنهایی عضو انجمن طراحان پوستر تئاتر سوالی با مضمون چرا کارهای سالم تشویق نمی شوند؛ مطرح کرد و ابراهیم حقیقی چنین پاسخ داد: «درگیر تفکر بعد از مشروطه هستیم و حرفه خود را نیافته ایم درک اثر هنری مهم است. ما دوست داریم کارهایمان هنرمندانه تلقی شود اما اجتماع تعریف دیگری از هنر دارد؛ تلقی این دو تفکراز هنر نتیجه ای مطلوب در پی نخواهد داشت. برای توسعه پایدار نیازمند درک مناسب از هنر هستیم.»